Ο ΑΝΑΠΟΔΟΣ

Ο ΑΝΑΠΟΔΟΣ 7
Τα στραβά και τα ανάποδα, με τρελαίνουνε. Έχω δίκιο ρε φίλε, δεν μπορείς να έρχεσαι από πάνω φορτωμένος με ψώνια, ψωνάρα, λες και δεν υπάρχουν μαγαζιά στην πόλη μας! Αλλά έτσι είναι, τα χοντρά, τα ακουμπάς αλλού... Όταν θέλεις ένα κουτάκι σπίρτα όμως, τρέχεις στο μαγαζάκι της γειτονιάς και όταν το βρεις κλειστό, γιατί ίσως να πήγε για την ανάγκη του ο άνθρωπος, για πέντε λεπτά, νευριάζεις και βρίζεις. Αν δεν ξανά ανοίξει, γιατί εσύ και κάποιοι όμοιοι σου θα τον αναγκάσετε, τότε τι θα κάνεις ρε έξυπνέ; Θα τον σκοτώσεις ξανά;… Κάτι τέτοια κάνετε και θα περπατάμε δύο και τρία χιλιόμετρα να βρούμε τσιγάρα, ή μία ζάχαρη, για να γλυκάνουμε τον πικρό καφέ που πίνουμε τον τελευταίο καιρό!
Τι σκέπτεσαι; Δίκιο δεν έχω; Να γιατί δεν γουστάρω να βγαίνω έξω από το σπίτι μου, για να μη βλέπω αυτές τις αναποδιές.
…Και μετά λέτε εμένα ανάποδο.