Ο ΑΝΑΠΟΔΟΣ

Ο ΑΝΑΠΟΔΟΣ 11
Όλα μου φταίνε σήμερα... Είπα να μη κατέβω κάτω στο καφενείο, γιατί με κάποιον θα μαλώσω πάλι! Αλλά δεν με αφήνει η τύχη μου ήσυχο. Στην αυλίτσα μου είπα να κάτσω λίγο, να ξεκουραστώ.
Τι το 'θελα; Ακούω έναν πυροβολισμό… Κρακ – κρακ – κρακ, τα σκάγια πάνω στο στέγαστρο της βεραντούλας μου, εκεί που καθόμουνα δηλαδή ρε φίλε, πάνω απ' το κεφάλι μου! Όρε Παναγιά μου τι έπαθα… Ρε τι γίνεται εδώ, θα μας φάνε ρε… Πάγωσα φίλε μου! Μέχρι να συνειδητοποιήσω τι γίνεται, δεύτερος πυροβολισμός! Τρελάθηκα. Βγαίνω έξω στο δρόμο και αρχίζω να φωνάζω σαν τρελός, να βρίζω άσχημα, μήπως και εμφανιστεί ο Ράμπο. Καπνός έγινε ο τύπος, ούτε που τον είδα. Γύρισα όλο το οικοδομικό τετράγωνο, πουθενά. Ρε, παλάβωσε ο κόσμος. Μπα, γι' αυτό δεν φταίει η φτώχεια που αντιμετωπίζουμε τον τελευταίο καιρό, αυτή είναι άλλου είδους τρέλα, ο άνθρωπος βγήκε για κυνήγι μέσα στα σπίτια, μέσα σε κατοικημένη περιοχή, είναι τελείως παλαβός αυτός, δεν μπορώ άλλο… Πάω να ποιώ τα χάπια μου.